Bij overlijden of inlichtingen 024- 64 50 25 9
Hulde aan onze militairen
Vanmiddag liep ik met mijn bosje bloemen en een groen plastic grafvaasje gevuld met water uit de vijver van de Amerikaanse Militaire begraafplaats in Margraten naar het graf van de op 22 december 1944 gesneuvelde soldaat Oscar Smith. Een paar jaar geleden heb ik zijn graf kunnen adopteren en sindsdien breng ik met zekere regelmaat een bloemetje. Maar liefst 8301, veelal jonge mannen liggen hier begraven onder een wit kruis en de namen van 1722 vermisten staan gebeiteld in de Walls of Missing. Onnoemelijk veel leed heeft hier een plek gekregen. Ik zie al die rijen kruizen en probeer me voor te stellen dat er onder ieder kruis een militair ligt. Die werkelijkheid gaat mijn fantasie ver te boven. Ik houd het maar bij “onze” soldaat Oscar en zijn buurgraven.
We zijn dankbaar zijn voor hun inzet, waardoor wij nu onze vrijheid terug hebben. Wij tonen dit massaal op 4 mei tijdens de dodenherdenking. Zeer respectvol en indrukwekkend. Ze hebben het verdiend, de jongens die er ook niet om vroegen, maar gewoon moesten.
Maar waar blijft het eerbetoon en dankbaarheid voor onze militairen die vandaag de dag hard trainen om morgen voor onze vrijheid te vechten? De jongens die nu op missie zijn?
Ja, ik hoor u denken; Zij hebben zelf voor dit beroep gekozen en ze weten dat ze risico’s lopen. Dat is het hem nu juist. Het lijkt wel of het minder erg is als een beroepsmilitair omkomt tijdens een oefening of missie. Daar stoor ik me werkelijk wezenloos aan.
Bekijk het eens van de andere kant; Ondanks het feit dat het werk zeer risicovol is en de kans op lichamelijk of psychische letsel reëel, kiezen deze dappere mannen en vrouwen er toch voor om ons te helpen en te beschermen. Daar is veel moed voor nodig.
Ik ben van mening dat wij daar veel te weinig bij stil staan.
We mogen blij zijn met onze militairen en zuinig op hun zijn. Zij verdienen ons respect, zeker in een tijd als deze.
Zet ze eens wat vaker in het zonnetje, daar hebben ze meer aan dan een bloemetje op hun graf.
Monica Zeegers gaat uit van de onsterfelijkheid van de ziel en richt zich op het leven hier en nu. Je kunt je heel verdrietig en alleen voelen en al dan niet met schuldgevoelens achterblijven als een dierbare is overleden. Het voelt alsof je bent afgescheiden van de persoon waar je van houdt. Maar het kan ook anders. Ook al lijkt het nu niet zo, je geliefden blijven ook na het overlijden altijd bij je.
Wij mensen zijn meer dan een lichaam. De ziel is onsterfelijk, het bewustzijn is oneindig. De geest leeft eeuwig voort in het licht van de schepping. Ook na het overlijden van een dierbare kun je nog zo veel voor haar/hem betekenen. Blijf liefdevol gedenken, vergeef en vraag om vergeving. Je zult merken dat je een stuk gelukkiger en lichter door het leven zal gaan. Weet dat je woorden en intenties altijd worden gehoord. Graag willen wij met al onze medewerksters ons steentje bijdragen aan uw vertrouwen in de toekomst, tijdens en na het verwerken van een groot verlies in de hoop dat dit verlies op een gegeven moment anders ervaren zal worden. Dat pijn plaats mag maken voor gevoelens van vreugde en hoop en liefde. Dat is waar Monica Zeegers Uitvaartverzorging voor staat.
Lees meer
