Rouwen op je eigen manier

Je kunt nog zoveel therapeuten, praatgroepen en psychologen bezoeken, er zijn altijd momenten waarop het verdriet dubbel en dwars toeslaat. Op die momenten realiseer je je dat je er zelf betekenis aan moet geven. Wanneer de pijn het ergst is, vind je de oplossing bij jezelf.

Anneke (23) verloor haar beste vriendin tijdens een verkeersongeluk

“Het ergste moment van verdriet kwam eigenlijk heel onverwacht een jaar na Lottes plotselinge dood. Ik zou die avond uitgaan met vrienden en ik stond me voor de spiegel op te maken. Ineens barstte ik in tranen uit. Voor het eerst sinds Lottes dood had ik het gevoel dat ze naast me stond. Net als vroeger zag ik ons samen staan voor de spiegel, ons verheugend op een feestje. Vanaf dat moment leek de deur naar het verdriet geopend en ben ik gaan zoeken naar foto’s en filmpjes van vroeger. In het begin kon ik elke dag wel om haar huilen. Maar de laatste tijd herinner ik me vooral de leuke en grappige dingen die we samen hebben meegemaakt.”

De vriendin van Roland (38) stierf aan een bacteriologische infectie

“Na de dood van Carolien kon ik niet praten over mijn gevoel. Als ik ging zitten, ging ik nadenken over wat er in mijn leven allemaal was veranderd en dan zat ik binnen no time vast in mijn verdriet. Uit pure wanhoop ben ik op een gegeven moment maar naar buiten gegaan, een stuk hardlopen. Weg uit het huis, weg van de spullen, weg van al die herinneringen. Eenmaal buiten ontdekte ik dat ik me een stuk beter voelde. Bij ieder stap die ik zette, beeldde ik me in dat ik daarmee ook een stukje van mijn oude leven achterliet.”

Rouw en troost

Wat is constructief rouwen en hoe vind je troost? Tineke Rodenburg van het Landelijk Steunpunt Rouw: “Het antwoord hierop is voor iedereen verschillend. Troost vinden is eigenlijk iets ontdekken wat je tevreden maakt. Het klinkt makkelijk, maar het is wel degelijk iets waar je naar moet zoeken. Verdriet verdwijnt niet, maar evolueert, het groeit met je mee. Als je overdag ruimte kunt hebben voor verdriet, maar bij wijze van spreken diezelfde avond ervoor kiest om naar een feest te gaan, dan zit je op de juiste weg. Het gaat om het integreren van het verlies in je nieuwe leven.”

Franciens (45) zus overleed aan borstkanker

“Ik voelde me na het overlijden van mijn zus ontworteld. Nu had ik niemand meer om herinneringen van vroeger mee te delen. Toch heb ik me, flink als altijd, na haar overlijden snel weer bij elkaar weten te rapen. Ik vulde mijn dagen met hard werken, sporten en hobby’s. Alsof er niets was gebeurd. Na een half jaar was ik doodmoe. Ik ben op internet gaan zoeken en kwam toen iets tegen wat me direct aansprak: stemtherapie. Het werkte voor mij als een trein. Door te zingen voelde ik me vrijer, kon ik makkelijker praten en kwamen mijn emoties eindelijk los. Het zingen heeft me letterlijk opgeschoond.”

Het leven opnieuw vormgeven

Tineke: “Het vinden van troost en daarmee het opnieuw vormgeven van je leven is voor de een makkelijker te realiseren dan voor de ander. Natuurlijk heeft het te maken met de mate van hechting. Hoe meer je gehecht bent aan een persoon, hoe zwaarder het proces van acceptatie. Daarnaast speelt ook het zelfvertrouwen dat je van nature hebt meegekregen een rol. Dat zelfvertrouwen maakt dat je herstelgericht bezig kunt zijn. Uit onderzoek is gebleken dat mensen die zowel herstelgericht bezig zijn en tegelijkertijd verbinding zoeken met de buitenwereld, hun verdriet het beste weten te integreren in hun nieuwe leven.”

Tekst: Marianna Wesselink